De opleggingen voor prefab ligger constructies worden doorgaans in de markt gesteld door de prefab liggerleveranciers. Hiervoor hebben de diverse leveranciers elk hun eigen methode.
Het is hierbij niet ongebruikelijk, dat de rubber opleggingen aan de onderzijde van een epoxylaag worden voorzien. De ervaring is, dat deze onderste epoxylaag veelal nodig is omdat de oplegpoer van de hoofdaannemer vaak grote afwijkingen op de eisen ten aanzien van waterpasheid, vlakheid en hoogte heeft. De liggerleverancier lost dan met deze epoxylaagjes feitelijk het probleem van de hoofdaannemer op: de oplegpoeren voldoen niet aan de eisen.
In de dagelijkse praktijk is het min of meer “vanzelfsprekend“ dat een liggerleverancier deze uitvullagen aanbrengt. Ook kan een liggerleverancier dit ook doen als onderdeel van zijn verkoopstrategie. In principe is hier uiteraard niets mis mee, maar het gaat fout als achteraf blijkt dat er schaden/onvolkomenheden zijn aan constructies waarvan de oorzaak juist in het contactvlak ligt. De benoeming van de eigenaar van het probleem, en daarmee de kostendrager voor het herstel, worden dan ongewenste gesprekken.
Contractueel tussen een hoofdaannemer en zijn prefab ligger onderaannemer is het dus zeer belangrijk dat onderkend is wie verantwoordelijk is voor de correcte hoogte en waterpasheid en vlakheid van de poeren. Dit is NIET vanzelfsprekend. Bij een eventuele aansprakelijkheidstelling achteraf (juist na oplevering) is een juridisch kader aan de voorkant dus onmisbaar.
Belangrijk is dat vastgelegd is waar de resultaatsverplichting van de prefab ligger leverancier start:
- Bij bovenzijde van een poer (ook zonder nadere omschrijving): dan is de hoofdaannemer verantwoordelijk, dus aansprakelijk omdat hij een constructie maakt welke bedoeld is om een oplegging (van de liggerleverancier) correct te dragen. De hoofdaannemer is altijd al verantwoordelijk voor alle kwaliteitseisen aan die poer: positie, sterkte en kwaliteit beton dus ook een correct contactvlak. Als een liggerleverancier dan toch epoxylagen aanbrengt, moet hij dit uiteraard aantoonbaar waterpas doen, maar dan doet hij dit voor de hierboven benoemde eigen hoogte toogcorrectie.
Wel vanzelfsprekend is wel dat voorafgaand aan het plaatsen van de liggers op de opleggingen er ook overeengekomen en aangetoond is dat de oplegpoeren inderdaad waterpas zijn. Contractueel moet dus vastgelegd zijn wie/wanneer de conditie van de oplegvlakken controleert en communiceert.
Het is belangrijk dat deze controle en eventuele correctie van de conditie van het oplegvlak ook zijn plek krijgt in een planning. De praktijk duidt nog helaas te vaak op te late controle op de dag van leggen van de liggers zelf of juist achteraf na het leggen van de liggers. - Bij een poer welke overeengekomen niet gecontroleerd is op hoogte en waterpasheid door de hoofdaannemer: dan is de liggerleverancier verantwoordelijk, dus ook aansprakelijk bij onvolkomenheden.