Sinds vele jaren worden wereldwijd voegovergangen toegepast die gebruik maken van een lusverankering. De lusankers zijn verbonden aan ankerplaten welke weer onderdeel uitmaken van een stalen hoekprofiel. Dit principe komt voor bij zowel enkelvoudige voegovergangen als bij vingervoegen en lamellenvoegen. Zie onderstaande voorbeelden.
Ontwerpfilosofie
De toepassing van een lusverankering biedt in de meeste gevallen oplossingsruimte om een voegovergang te modificeren wanneer de bovenzijde van de constructie gebreken vertoont. Hoewel dit constructief aangetoond dient te worden, is het principe van dergelijke voegovergangen modificeren een ideaal uitgangspunt. Met het modificeren is het mogelijk om bestaande voegovergangen in minder tijd en met minder risico’s uit te voeren. De ingreep behelst slechts een aanpassing van de staalconstructie waardoor destructief sloopwerk in de hoofddraagconstructie niet noodzakelijk is. De beoogde voordelen zijn aanleiding geweest om in ROK1.3 voor te schrijven dat het ontwerp van een nieuw kunstwerk dient uit te gaan van een verankering van de voegovergangen die even lang mee gaat als de constructie zelf. In principe dus 100 jaar.
Het principe van deze modificatie
